پنج شنبه ۰۱ آذر ۱۴۰۳ , 21 November 2024

تاریخ انتشار : ۰۱ اسفند ۹۶
ساعت انتشار : ۱۰:۰۰ ق.ظ
چاپ مطلب
دغدغه شفافیت و پاسخگویی در اوج مصیبت

درس اعتقادی که احمد توکلی روز دفن فرزندش داد + تصاویر

در مراسم تدفین فرزندش میکروفون رو گرفتند و ضمن دادن برخی تنبهات درباره مرگ و اعمال و سرنوشت انسان‌ها به این نکته اشاره کردند که وقتی توی خانواده صحبت شد که فرزندشون رو کجا دفن کنند، امام زاده عینعلی پیشنهاد شد ولی من عرض کردم که قبر توی این امام زاده گران است

به گزارش ماسال نیوز؛  به نقل از جهان نيوز: محمد توکلی فرزند احمد توکلی عضو تشخیص مصلحت نظام و رئیس دیده‌بان شفافیت و عدالت پس از تحمل سال‌ها بیماری، در شیراز درگذشت.وی دارای دو فرزند (۱ دختر ۱ پسر) و از طراحان و گرافیست خوش‌ذوق و بنام بوده است. وی همچنین سابقه عکاسی خبری داشته است.

درخواست احمد توکلی از شرکت کنندگان در مراسم ترحیم فرزندش
دکتر احمد توکلی طی تماسی اعلام کرد: از همه شرکت کنندگان در مراسم یادبود‌ی که طی روزهای آینده در تهران و بهشهر برگزار میشود درخواست می‌کنم  از چاپ پیام تسلیت در مطبوعات ،  ارسال دسته گل و بنر تسلیت خوداری نمایند . وی افزود : نیازی به هزینه های زاید و تشریفاتی در این موارد نیست و اطمینان دارم روح فرزندم از این اقدام عزیزان شاد خواهد شد.

*شفافیت وپاسخگویی در هنگامه بلا
‍ محسن مهدیان نیز طی یادداشتی نوشت: دکتر احمد توکلی (رئیس انجمن دیدبان شفافیت و عدالت) در مراسم تدفین فرزندش میکروفون رو گرفتند و ضمن دادن برخی تنبهات درباره مرگ و اعمال و سرنوشت انسان‌ها به این نکته اشاره کردند که وقتی توی خانواده صحبت شد که فرزندشون رو کجا دفن کنند، امام زاده عینعلی پیشنهاد شد ولی من عرض کردم که قبر توی این امام زاده گران است و ما نمی‌تونیم هزینه‌اش رو بپردازیم. بعد یکی از آشنایان که پدر شهید هم هستند تماس گرفتند و گفتند من توی امام زاده مذکور دو تا قبر دارم که نیت دارم یکی‌اش رو برای ایشون اختصاص بدم.

این روحیه شفاف سازی و پاسخگویی درباره خصوصی‌ترین مساله خانوادگی آن هم در چنین موقعیتی، یعنی بالای سر قبر و جنازه فرزند جوان حاکی از سعه روحی و باورمندی ایشان نسبت به تعالیم اسلامی است و مرا یاد فرازی از عهدنامه امیرالمومنین(ع) به مالک اشتر انداخت:

{وَإِنْ ظَنَّتِ الرَّعِيَّةُ بِکَ حَيْفاً فَأَصْحِرْ لَهُمْ بِعُذْرِکَ، وَاعْدِلْ عَنْکَ ظُنُونَهُمْ بِإِصْحَارِکَ، فَإِنَّ فِي ذَلِکَ رِيَاضَةً مِنْکَ لِنَفْسِکَ، وَ رِفْقاً بِرَعِيَّتِکَ، وَإِعْذَاراً تَبْلُغُ بِهِ حَاجَتَکَ مِنْ تَقْوِيمِهِمْ عَلَى الْحَقِّ.}
اگر رعيت بر تو به حیف و میل گمان برد، عذر خود را به آشكارا با آنان در ميان نه و با اين كار از بدگمانيشان بكاه، كه چون چنين كنى، خود را به عدالت پروده‌اى و با رعيت مدارا نموده‌اى. عذرى كه مى‌آورى سبب مى‌شود كه تو به مقصود خود رسى و آنان نيز به حق راه يابند.