مرتضی عبداللهی

به گزارش ماسال نیوز؛ یکی از آسیبهایی که در طول سالیان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به برخی مسئولین نظام وارد شده است و توانسته شأن، جایگاه و گاها حیثیت و آبروی آنها را تحت شعاع قرار دهد، عملکرد اشتباه، خودسرانه، قلدرمآبانه و فراتر از قانون اعضای دفتر و یا نزدیکان به برخی شخصیت‌هاست که این امر در مسئولین طراز مختلف کشور، بروز کرده است. در سالیان اخیر در استان گیلان نیز شاهد عملکرد بسیار بد و اشتباه دفتر امام جمعه سابق رشت و حضور افراد مسئله دار در آن جایگاه خطیر بودیم که متاسفانه عدم نظارت درست و بلکه برخی همراهی ها و دادن عنان به دست آنان، ضربه بزرگی به آن جایگاه و شخصیت امام جمعه وارد کرد که آسیبهای آن همچنان دامن‌گیر استان گیلان، فضای سیاسی فرهنگی آن و مردمان آن دیار شده است. لازم است که در مقاله ای به صورت مفصل و مستقل به برخی از این کج‌روی و ناراستی ها پرداخته می‌شد ولی فعلا در ادامه بررسی عملکرد آقای قربانی در طول دوران امامت جمعه شهرستان رشت و تصدی مسئولیت نمایندگی ولی فقیه در استان گیلان فقط به دو نمونه از تعارضات رفتاری دفتر ایشان در حین و بعد از این مسئولیت اشاره میکنیم که میتواند حاکی از روحیات درونی آنها باشد. خوانندگان خود به قضاوت بنشینند:

نمونه اول:

توجه به نامه معروف آقای مهدی مجرد ـ مسئول اجرایی دفتر امام جمعه ـ برای درخواست استعفا از مسئولیت دفتر آقای قربانی و جواب معروفتر آقای قربانی در ذیل همان نامه که با عبارت «برادر گرامی جناب آقای مهدی مجرد سلام علیکم بما صبرتم» آغاز گردیده بود، به خوبی، حس برتری جویی و سلطه طلبی اینان بر سایرین را روشن می‌سازد.

در سربرگ این نامه ـ که از سربرگهای رسمی دفتر امام جمعه رشت می‌باشد ـ برخی از مسئولیتهای آقای قربانی درج شده است از جمله این عبارت: «نماینده اول خبرگان رهبری». این لقب و منصب مهم! بر می‌گردد به انتخابات چهارمین دوره مجلس خبرگان رهبری که در سال ۱۳۸۵ برگزار شده و آقای قربانی توانسته بود درمیان منتخبان مردم گیلان، به عنوان نفر اول، به مجلس خبرگان راه یابد.

اما توجه به این نکته، مهم است که تاریخ امضای نامه آقای مجرد و جواب آقای قربانی، مربوط به مهرماه سال ۱۳۹۵ است و حال آنکه انتخابات دور بعدی ـ پنجمین دوره ـ مجلس خبرگان رهبری، در هفت ماه قبل از این نامه ـ یعنی در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۹۴ ـ برگزار شده بود و آقای قربانی با اختلاف آرا نسبت به دوره قبل خود ـ و همچنین با بیشترین کاهش رای مردمی نسبت به سایر منتخبین[۱] ـ به عنوان برگزیده دوم از طرف مردم گیلان به مجلس خبرگان راه یافت. ولی همچنان ـ به غلط ـ ایشان از طرف دفتر امام جمعه رشت، به عنوان «نماینده اول خبرگان رهبری» خطاب شده است و حال آنکه در این دوره از خبرگان رهبری، ایشان رای دوم را به دست آورده بود. جالبتر اینکه در مکاتبات موجود دفتر آقای قربانی ـ تا آنجا که ما دیده ایم ـ تا اواخر سال ۱۳۹۱ چنین لقبی در سربرگ رسمی دفتر ایشان وجود نداشت[۲] و این افتخار در سالهای پایانی به القاب ایشان اضافه شده است.

البته افتخار به چنین مواردی، در میان اطرافیان ایشان مسبوق به سابقه بوده است؛ کما اینکه در صفحه ۳۰ کتاب «مروری بر گذر عمر» که خاطرات آقای قربانی است، یکی از افتخارات ایشان را چنین نوشته اند: « [آقای قربانی] از سال ۱۳۸۰ هم از سوی مقام معظم رهبری مکلف به پذیرفتن نمایندگی معظم له در گیلان و امامت جمعه رشت شدند و همچنان نماینده اول گیلان در مجلس خبرگان رهبری می باشند.»

ولی واقعا نمی‌دانیم که آیا نماینده اول یا دوم شدن، فرقی در نوع و کیفیت مسئولیت مربوطه دارد یا نه؟! آیا فرقی در احوالات شخصی منتخبان دارد یا نه؟! اصلا نماینده اول یا دوم شدن در مجلس ـ آن هم مجلس مقدسی مانند مجلس خبرگان ـ امتیازی در اعتبار نمایندگی اشخاص دارد یا نه؟! که بخواهد به عنوان یکی از القاب رسمی، به کار گرفته شود.

نمونه دوم:

مطابق آنچه که در سایت سفیر سبز از اخبار برنامه های آقای قربانی منتشر است، ایشان در ۱۸ اردیبهشت سال جاری ـ یعنی یکماه و چهار روز بعد از انتصاب نماینده جدید ولی فقیه در استان ـ دیداری با مدیر کل و مسئولین آموزش و پرورش استان انجام دادند. تصاویری که از این دیدار در سایت آقای قربانی منعکس شده است، به وضوح نشان می‌دهد که در هر دو طرف دیوارهای سمت راست و چپ محل دیدار ایشان، بنرنوشته ای با متن «پایگاه اطلاع رسانی دفتر نماینده ولی فقیه در گیلان www.safiresabz.ir» بر روی دیوار نصب بوده است. http://safiresabz.ir/news-1102&bg=1#.W8yl6PmhXIU

و یا هنوز هم در قسمت (تماس با ما) در سایت آقای قربانی، آدرس اینچنین نوشته شده است: رشت، میدان مصلی، دفتر نماینده ولی فقیه در استان گیلان و امام جمعه رشت

http://safiresabz.ir/index.php?mod=contact&met=showcat&id=244&bg=9

غرض:

متاسفانه رفتارهای متعارض دفتر آقای قربانی در طول سالیان پذیرش مسئولیت ایشان و راه نیافتن منتقدین به دفتر و حضور ایشان، کار را به جایی رساند که آسیبهای بسیاری هم به شخصیت آقای قربانی وارد آید و هم به جایگاه امامت جمعه و نمایندگی ولی فقیه در استان گیلان که تلاشهای بسیاری برای بهبود آن باید صورت گیرد.

اگر به دور از تعصبات جناحی و حزبی هم به نمونه های فوق الذکر و موارد بسیاری شبیه آنها بنگریم، و اگر نگوییم که این کارها برای بستن دهان منتقدین و درست کردن جایگاه خیالی اجتماعی برای ایشان و تحت تاثیر قرار دادن افراد در مرکز بوده باشد، سخت است که بپذیریم، این موارد ناشی از غفلت و یا اشتباه مسئولین دفتر و یا اطرافیان ایشان است و اگر هم چنین باشد، بازهم جای اشکال است و کثرت این اتفاقات جای هیچ گونه توجیهی را باقی نمی‌گذارد.

در هر صورت چه ایشان نماینده اول باشند یا دوم؛ و چه ادرس سایت ایشان، دفتر نماینده ولی فقیه باشد یا نباشد، مدتی را مورد اعتماد رهبری و مردم گیلان بوده اند و بسیاری به ایشان اقتدا کردند. و اکنون مهم این است که ببینیم ایشان در قبال این اعتماد، چه انجام دادند و این دو خواسته ساده و مهم مقام معظم رهبری در حکم انتصاب آقای قربانی به نمایندگی ولی فقیه در گیلان در سال ۱۳۸۰، چقدر محقق شده است: یکی «نقش موثر در فعالیتهای دینی و تبلیغی به خصوص در رابطه با نسل جوان، شاداب و پرشور استان گیلان» و دیگری «همکاری با علمای اعلام و اصحاب اندیشه و عمل و حوزه های علمیه و تلاش برای وحدت و همدلی میان مردم و همکاری با مسئولان اجرایی استان.»

منبع: رنگ ایمان

———————————————————

[۱] . برای اطلاع از تحلیل آماری انتخابات پنجم مجلس خبرگان رهبری رجوع شود به مقاله: http://www.rangeiman.ir/7176/

[۲] . مراجعه شود به بخش چهارم کتاب مروری بر گذر عمر، خاطرات آقای قربانی، ص۳۳۸ و ۳۴۹٫