🔻داغ سنگین و سهمگین است، مردی را از ما گرفته‌اند که برای جان و ناموس ما، جان شیرینش را بر کف دست گذاشت و روز شبش در بیابانهای شام و عراق سپری شد، از ۲۲ سالگی لباس رزم از تن بیرون نکرد.

🔹مردم عاشقش هستند، چون برای یک عمر مجاهدت، سهم از #سفره_انقلاب نخواست، که اگر می‌خواست با آنهمه مجاهدت از شلمچه و اروند تا بوسنی و عراق و الانبار و بیروت و دمشق و… سهمی برای بقیه باقی نمی‌ماند.

🔹 مردم عاشقش هستند، چرا که یادآور همت و باکری است، چرا که در صحنه است و نه در پشت میز، چرا که ابتدا خودش به میدان می‌رفت و به نیروهایش می‌گفت: «بیا» نه آنکه خودش بماند و به نیروها دستور دهد: «بروید»

🔸مردم عاشقش هستند چون که یادآور لباس خاکی بسیجی‌های اول جنگ است، چون که فروتنی و تواضع را در عین اقتدار و قدرت دارد، سرداری رئوف و مهربان که بر دستان سربازش بوسه می زند.

🔹آدم‌هایی را در شهر می‌بینم که منقتد جدی عملکرد مسئولان در بسیاری از زمینه‌ها هستند، اما برای #حاج_قاسم اشکشان بند نمی‌آید، اینهمه حیرانی و سرگردانی کم نظیر است، مردی که ایران را متحد کرده بود از بین ما رفته است، حلقه وصل ملت فردا برای همیشه با خداحافظی خواهد کرد.

🔸 داغ سنگین است، گویی مردم یتیم شده‌اند، گویی پدر رفته است، گویی برادر بزرگتر از میان ما رفته است، والله که آتش دل این مردم سرد نخواهد شد، جز با انتقامی که داغی سنگین‌تر بر قلب ساکنان کاخ سفید و ریاکاران سعودی و کودک کشهای صهیونیست بگذارد.

🔹این مرد یک ویژگی مهمی داشت که خیلی‌ها ندارند: یعنی «اخلاص.»؛ خیلی‌ها رادیده ایم که در قید و بند عنوان و جایگاه و پست و مقام هستند. آدم‌هایی که اگر آیت الله و دکتر در پشیوند اسمشان نیاوری قهر می‌کنند، حاج قاسم در بند این عناوین نبود.

🔸محشر کبرایی شده است ایران… گویی در زمانه بعد از عاشورا هستیم، «مختار» می‌خواهیم تا خنکای قلبمان باشد، در پیاده روی اربعین در بحبوحه آتش داعش وقتی ایستاده ومحکم قدم برمیداشتیم، در سرزمین ناامن عراق، پشت چند ملت به حاج قاسم گرم بود، هنوز مانده بفهمیم چه برسرمان آمده است، #اربعین بدون حاجی، اربعین سختی است، اربعین سرشار از دلتنگی است.