سید رسول منفرد – دیروز دو خبر تقریبا همزمان منتشر شد: «درگذشت #سلطان_قابوس، پادشاه #عمان» و «علت سقوط هواپیمای اکراینی». دو خبر به‌شکل عجیبی به‌هم ربط داشتند اما به‌شکل عجیب‌تری، این ارتباط سربه‌مهر ماند.
سلطان قابوس، وقتی در سال ۱۹۷۰ میلادی به سلطنت رسید میراث‌دار کشوری در اشغال و جنگی داخلی طولانی با چپ‌گراهای موسوم به «جنبش آزادی‌بخش ظفار» بود. تا اینکه در دهه ۵۰ شمسی، چند کشور از جمله #رژیم_پهلوی، با اعزام نیرو و جنگ‌افزار به‌یاری سلطان شتافتند. نیروهای ایرانی در صف اول درگیری حضور داشتند و به همین خاطر تلفاتشان هم بیشتر بود.
از ایران ۴ هزار نفر نیرو به عمان اعزام شد و بین ۲۰۰ تا ۷۰۰ کشته و ۱۴۰۰ مجروح از جنگاوران، روی دست ملت ماند. حکومت شاهنشاهی، دو هدف عمده برای حضور در جنگ ظُفار بیان کرده بود: «مقابله با گسترش #کمونیسم» و «ایجاد تجربه جنگ واقعی برای نیروهای نظامی ایران». صدها کشته و ۱۴۰۰ مجروح برای یک مانور نظامی با هدف «ایجاد تجربه جنگ واقعی». البته حکومت پهلوی حضور خود در ظفار را یک‌سال بعد از اقدام علنی کرد!
امروز از جنگ ظفار و از این خصیصه پهلوی، چیزی در ذهن‌ها نمانده است. حتی مرگ سلطان قابوس هم بهانه‌ای برای بازخوانی پرونده ظفار در رسانه‌ها نشد. #سانسور به‌قدری شدید است که اگر از مردم بپرسید «اعزام نیروی نظامی به سایر کشورها» در کدام حکومت اتفاق افتاده، معمولاً حتی گزینه آخر هم پهلوی نیست.
در ماجرای غم‌بار سقوط هواپیما، محور انتقادات از جمهوری اسلامی دو چیز است: «چرا دیر گفتی؟» و «چرا جنگ؟». در هر دو محور، حتی اگر الزامات اعتقادی و دینی کنار گذاشته شوند باز هم عملکرد جمهوری اسلامی قابل دفاع است. اما همان دستگاه رسانه‌ایِ غالباً منفعل جمهوری اسلامی (اعم از رسانه‌های رسمی و مردمی) که از زنده نگه داشتن تجربه جنگ ظفار در حافظه تاریخی ملت ناتوان است از پس اقناع افکار عمومی در ماجرای سقوط هواپیما هم برنمی‌آید. و همان محاصره عجیب و غریب رسانه‌ای هم که واقعه ظفار و جنایت پهلوی را سانسور کرده و از دید مردم پنهان داشته است حالا در ماجرای سقوط هواپیما، تجربه‌های مشابه سقوط هواپیما در جهان به علل نظامی را از دید مردم پنهان می‌دارد. این امپراتوری رسانه‌ای مردم را دچار یک #ایده‌آلیسم_افراطی می‌کند تا جایی که فقط ۳ روز تأخیر در پذیرش مسئولیت و عذرخواهی بابت #سقوط_هواپیما (که یک رکورد کم‌نظیر است) جرمی نابخشودنی و علت کافی برای تجویز نسخه اسقاط جمهوری اسلامی می‌شود.
محاصره رسانه‌ای جمهوری اسلامی، یک اتفاق طبیعی و در عین حال خارج از اراده ماست، اما #انفعال چیز دیگری است که باید خودمان برایش کاری کنیم. ما رسانه کم نداریم اما متأسفانه عمده انرژی‌های رسانه‌ای در جمهوری اسلامی، صرف تولیدات بی‌ارتباط با خط درگیری یا تولیدات واکنشی و انفعالی می‌شود و غبار فراموشی از ظفارها زدوده نمی‌شود.
