حجت الاسلام مرتضی عبدالهی – در روستاهای ما از قدیم الایام رسم بوده که وقتی #روباه یا شغالی به خانه های روستا #شبیه_خون می زند و مرغ و خروس و اموال صاحبخانه را می درد و یا به هر نحوی عرض اندام می کند، روستاییان بعد از #دستگیری روباه با چوب و چماغ و یا اسلحه به آن میزنند و بعد از اینکه به درک واصل شد، از دُم گرفته و بر شاخه ای از درخت به گونه ای #آویزان می کنند که تا مدتهای مدید جلوی چشم باشد.
فلسفه اینکار هم در #بازدارندگی آن است یعنی روستاییان می گویند وقتی بقیه حیوانات درنده، چشمشان به این روباه خطاکار می افتد، عبرت می گیرند و تا مدتها هیچ حیوانی فکر نزدیک شدن به آن نقطه و تعرض به آنجا را نمی کند.
#سفیرکبیر_روباه_پیر هم وقتی در معرکه دستگیر شد، خودش را معرفی نکرد و با زبان گنگها مرتب انگلیسی نطق می کرده به خیال شیطانی اینکه کسی از جوانان انقلابی در آن وسط، آتش به اختیار او را سقط نکند و موجب عبرت سایرین نگردد و بعد که به نقطه امن منتقل شد، تازه به زبان انسانها به فارسی گفته که من همان #شیطان_پیر هستم و اینجا بوده که دیپلماتها به میان آمده اند.
ولی زهی خیال باطل!
این مطالبه جدی مردم ایران است که همه کارگزاران روباه پیر انگلیس باید از ایران اخراج شوند.
