اگر ادعای مسلمانی می کنیم و اگر ادعای پیروی از اهل بیت را داریم بایستی نسبت به همه فرمایشات و دستورات اهل بیت اهتمام داشته باشیم، نه اینکه حدیثی را بزرگ کنیم و پیوسته در منابر و مجالس بگوییم و احادیثی را کنار گذاشته و روی آن احادیث حتی تامل هم نکنیم .
یکی از موضوعاتی که در کتب حدیثی به چشم می خورد سبک زندگی با برادران اهل سنت است.
اینکه امامان شیعه چه توقعی از پیروان خود دارند و چه دستوراتی در زمینه زندگی با اهل سنت صادر کرده اند .
و جالب اینجا است که می بینیم بسیاری از شیعیان یا اینکه این فرمایشات را نشنیده اند و یا اینکه مثل یک جمله که فلان دانشمند خارجی گفته است با آن برخورد می کنند. غافل از اینکه این حدیث و این دستورات از همان امامی صادر شده است که ایشان را واجب الاطاعه می دانیم .
بحث وحدت اسلامی ، عمل به سبک زندگی مورد اشاره اهل بیت با برادران اهل سنت می باشد.
نه فقط وحدت سیاسی که البته آن یک بحث عقلی است و هر عاقلی آن را می فهمد. بلکه روش زندگی با برادران اهل سنت است. و البته قرار نیست کسی از خودش طرحی و سبکی تولید کند بلکه به لطف خدا روایات اهل بیت در این زمینه تکلیف را مشخص کرده است.
و البته هیچ وقت هم منظور وحدت اعتقادی و مذهبی هم نبوده است. که بعضی چون چنین تصوری از وحدت دارند آن را رد می کنند.
وحدت اسلامی یعنی محترم شمردن حقوق یکدیگر و حفظ ادب و احترام اسلامی .
هدف از وحدت اسلامی، زندگی مسالمت آمیز مسلمانان در کنار یکدیگر و متحد شدن در هنگام خطر برای نبرد با دشمن خارجی است.
لذا واجب است مراقب باشیم دشمن بین ما اختلاف نیندازد و ایجاد دشمنی و کینه نکند.
*در این مطلب می خواهیم چند روایت نقل شده از اهل بیت در مورد سبک زندگی و تعامل با اهل سنت را باهم مرور کنیم.

حدیث اول : توهین به مقدسات ممنوع
در کتاب معتبر “الاعتقادات” عالم عظیم الشان شیخ صدوق روایتی نقل شده بدین شرح:
مردی نزد امام صادق (علیه السلام) رفت . به آقا عرض کرد : در مسجد، شخصی هست که آشکارا، دشمنان شما را دشنام می دهد .
آقا امام صادق (علیه السلام ) فرمودند: او را چه شده؟ خدا لعنتش کند. زیرا که ما را در معرض بی احترامی و توهین قرار می دهد.
فَقَالَ: «مَا لَهُ- لَعَنَهُ اللَّهُ- یَعْرِضُ بِنَا ”
وقتی که باب توهین به مقدسات باز شود، بی جواب نمی ماند . اگر شما به مقدسات دیگران توهین کنید، او هم مقابله به مثل می کند . آیا زیباست که به خاطر سخنان نابجای ما ، اهل بیت مطهر و با عظمت مورد توهین و دشنام قرار گیرند.
ضمن اینکه در روایتی که بیان شد دقت داشته باشید که حضرت نفرمودند : چه کار بدی کرده است .
بلکه نه تنها از دستش ناراحت شدند و فرمودند اورا چه شده ؟( آیا می فهمد که چه می کند.)
بلکه حتی او را لعن هم کردند و این دلالت می کند از اوج ناراحتی حضرت از اینگونه رفتار و گفتار .
دشنام هم از هر مدل و نوعی که می خواهد باشد، فرقی نمی کند. حال می خواهد شما نیت دعا کنید یا نیت دیگری داشته باشید. وقتی از کلمه یا لفظی، طرف مقابل برداشت توهین می کند، بر زبان آوردن آن لفظ در مقابل آن فرد، توهین به مقدسات اوست .
بد نیست خاطره ای از حجت الاسلام طاهری، نقل کنم. ایشان زمانی که امام جمعه فهرج بود، توسط گروهی از وهابیون ربوده شد. ایشان در خاطراتش نقل می کند وقتی که می خواستند او را کتک بزنند قبلش صوتی را پخش می کردند که سخنران شیعه در روی منبر، خلفا را لعن می کرد. سپس رییس شان می گفت ببینید چطور به بزرگان ما فحش می دهند . و بعد گریه می کرد. سپس آن افرادی که در آنجا بودند به قصد مرگ مرا می زدند.
حال تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.