3 ديدگاه

1. لیثی حبیبی - م. تلنگر گفت:

   شهریور ۲, ۱۴۰۱ در ۱۱:۴۳ ب.ظ

   امی نَه وان خاسَه* سلیقه! هادی آوازی ام گزارشی تکمیل کرده.
   به از این دست چشمه های پر آب در ماسال خونی می گویند. مثل گرمه خُونی در پای شالما. مثل موسلَه خونی در مینکو.
   سغ ببیَه براجان! خاسه گزارشی رُون تهیه کرده.

   بچه های ایران! به سایت ها و وبگاه های ایرانی برگردید. آن کوچ عملن به یک خرابکاری بزرگ ضد میهنی بدل شد. باقی سخن را در «وَشتَن واژه ها» بخوانید.
   kashkara.blogfa.com

   * واژه ی تالشی، کُردی(آریایی مادی) «خاس» واژه ای ست مثل پیستَه(تالشی ماسالی) = مغزدانه ی پسندیده شده = پسته(دِگر شده). خاس یا خواس در بندار خواستِن(تالشی ماسالی) بُن دارد. خاس یعنی آنچه خواسته می شود؛ آنچه که خواستنی و دل پسند است.

   پاسخ
2. لیثی حبیبی - م. تلنگر گفت:

   شهریور ۱۸, ۱۴۰۱ در ۱۰:۴۹ ق.ظ

   سلام
   متأسفانه در داخل و خارج از کشور بجای «گذشتگان»، «نیاکان» = پدر بزرگ ها، را بکار می برند که بیجا است. این منگفت را در خارج از کشور نوشتم که برای شما نیز ارسال می کنم. لازم دیدید منتشر کنید.

   «نوشته شده در تاريخ چهاردهم شهريور ۱۴۰۱ برابر با پنجم سپتامبر ۲۰۲۲ ، ۲۳:۴۶:۱۱ توسط لیثی حبیبی – م. تلنگر

   سرتیتر مطلب: «نیاکان نخستین انسان چه هنگامی برای نخستین بار روی دو پا ایستادند؟»

   شاید از آن زمان بوده که شما “نویسندگان” مادر بزرگ ها را حذف کردید.
   «نیا، اسم، پهلوی(نیاک)، جد، پدر بزرگ، پدر پدر، پدر مادر، نیاکان جمع»(عمید ص ۱۱۷۷)

   نیاکان(پدر بزرگ ها) را نمی توان برای گذشتگان بکار برد. بکار بردن نیاکان زمانی رسم شده که زن به حساب نمی آمد. به زن سیاسَر(مایه ی نکبت) می گفتند، ولی چون زاده شده بود، تحمل اش می کردند؛ اما چندان به حساب نمی آمد. همینک در تاجیکستان و افغانستان هنوز به زن «سیاسر» گویند. وقتی در باب کل فرهنگ میهن یا جهان سخن به میان است، بکار بردن نیاکان(پدر بزرگ ها) یعنی کنار گذاشتن مادر بزرگ ها. و این حق نیست.

   پاسخ
3. لیثی حبیبی - م. تلنگر گفت:

   شهریور ۲۷, ۱۴۰۱ در ۵:۳۸ ب.ظ

   بن یابی سد(۱۰۰) واژه ی چهارم – ده تای اول

   jahanezaban.blogfa.com

   پاسخ