سید مجتبی نعیمی – پیش از آغاز تبلیغات شروع شده و تا مدت‌ها بعد از اعلام نتایج، ادامه دارد. صحبت از دشمنی طرفداران داوطلبین با هم است.
معلوم نیست این رویه از کجا آمده اما آنچه در عمل می‌بینیم، سوء نیت شدید، چوب لای چرخ اندازی حداکثری، خشونت کلامی، و بعضا زد و خورد بین هواداران برخی کاندیداها، از قبل از برگزاری انتخابات تا سال‌ها بعد از آن است.
آیا در این جو غیرهمدلانه، می‌توان برای پیشرفت شهر و کشور خود کاری کرد؟ وقتی رای دهندگان به دیگر نامزدها را همچون سارقین اموال خود می‌دانیم، چه امکانی برای استفاده از همه ظرفیت‌ها وجود دارد؟ مگر غیر از این است که هر کس در انتخاب خود آزاد بوده و بعد از اعلام نتایج، فرد پیروز، نماینده همه مردم است؟ پس این‌همه کاشتن بذر کینه بابت انتخابات برای چیست؟
باز هم پای فقر آگاهی و تعمق در میان است. در این شرایط، اگر اطرفیان مان را روشن کنیم که اختلاف نظر در انتخاب نماینده مجلس، دلیلی بر تضاد افراد با یکدیگر نیست، عملا به غیر هیجانی شدن انتخابات کمک کرده ایم. عملا به ارتقای همبستگی اجتماعی کمک کرده ایم. و عملا، کار انتخاباتی کرده ایم.
