دوره افتاده‌اند می‌نویسند چرا فلانی کناره‌گیری نکرد تا بهمانی پیروز شود، یا به‌عکس.
لب حرف‌شان این است: قبل از این‌که مردم متوجه شوند و به‌خودشان بیایند خلعت را می‌قاپیدیم و تخت را تصاحب می‌کردیم.
واقعا گمان می‌کنید ارزشی دارد چنین تاجی بر سر نهادن؟
سلام بر او که از پس ۲۵ سال خانه‌نشینی، وقتی اکثریت به او روی آورد امتناع ورزید تا جایی که ردایش پاره شد و نگران شد حسن و حسین (ع) زیر دست‌وپا لگدمال شوند.
ما شیعه اوییم. هدف ما آگاهی و تجربه مردم است و زیربنای این‌دو، اختیار و امتحان است. مردمی که دستوری یا بدون گزینه جایگزین، رأی می‌دهند به تجربه نمی‌رسند. در دور دوم ۱۰ درصد به تجربه‌گران افزوده شد. آرا نیز انتخابی بود نه دستوری؛ به نفع آگاهی. شکر می‌خواهد این.
اگر نتیجه انتخابات به صلاح مردم شده، شکری دیگر واجب می‌شود، اگر نه به تجربه ایشان می‌افزاید که آن هم شکری دگر می‌طلبد.
و بالاخره این‌که کار زمین‌مانده بسیار هست و بحث‌های بیهوده و سیاست‌زده، فرصت‌ها را می‌میراند.
